Время – послевоенное. Место действия – Ярославль
В последнее время, когда просят совета – что почитать, затрудняюсь с ответом: вымысел уже не интересен сам по себе, сюжеты предсказуемы, душа просит чего-то совершенно иного – настоящего. Хочется книги, после которой сам становишься чуть-чуть лучше и добрей, поднимаешь свою творческую планку. Читать далее Читать — обязательно
Помню сцену из одного белорусского спектакля: двое запутавшихся в жизни людей – мужчина и женщина – познакомились с писателем-сказочником. Их жизненные драмы становятся сюжетами его новых произведений, но – сказки же всегда хорошо заканчиваются! – находится выход из самых тупиковых ситуаций. «Смотри, это он о тебе написал!» – говорят они друг другу, читают и обретают силы жить дальше.
В сказках Яны Явич «Утёна хочет знать» Читать далее Повод для сказки
Можна дзейнічаць у адпаведнасці з агульнапрынятым парадкам, старанна выконваць свае абавязкі – і быць адзначаным падзякамі. А можна, не лічачыся з часам, усё, што, на першы погляд, выпадкова, дбайна скласці ў адну скарбонку і пашырыць далягляды, на некалькі крокаў адышоўшы ад штодзённага. Напрыклад, стварыць літаратурны музей. Читать далее Па-за межамі ўрока
Ад радка да акорда.
Артыкул Яны Явіч. Лим 21 ноября 2014 года с. 15
http://www.main.lim.by/wp-content/uploads/2014/11/46-2014.pdf
Творчая вечарына «Радок, акорд і вецер лістапада», прысвечаная прэзентацыі кнігі Вольгі Норынай і Тамары Вяцкай «Апошняя жанчына дона Хуана» (Мінск, А. Н. Вараксін, 2014), адбылася ў сталічнай публічнай бібліятэцы № 5.
Пра зборнік распавяла паэтэса і журналіст, член Беларускага саюза журналістаў і Саюза пісьменнікаў Беларусі Вольга Норына. У праграме ўзялі ўдзел яе сябры і калегі па пяры.
Аляксей Вараксін распавёў аб працы свайго выдавецтва, дзе пабачыла свет кніга, і прадставіў кніжны стэнд. За вытанчанае аздабленне кнігі аўтар падзякавала сваім сябрам, беларускім графікам Вользе Крупянковай і Вячаславу Паўлаўцу. Шчырыя словы ў адрас В. Норынай выказалі Людміла Шабанава, Людміла Дарафеева (прадэкламавала пераклады пісьменніцы з балгарскай мовы, што таксама ўвайшлі ў зборнік), а таксама члены СПБ Мікола Чарняўскі, Дзмітрый Дземідовіч, Жанна Мілановіч, Алена Турава і Мікола Маляўка. Дарэчы, прыемным сюрпрызам для прысутных сталі беларускія пераклады вершаў з новай кнігі, зробленыя М. Маляўкам. Песні на вершы спадарыні Вольгі праспявала бард Вера Лебядзеўская. Гучала тут і лірыка творцы ў выкананні аўтара кнігі ды ўдзельнікаў вечарыны.
Паводле Міколы Чарняўскага, каб вершы дайшлі да чытацкага сэрца, імі трэба пранікацца павольна і ўдумліва. Па ўсім відаць, творы кнігі «Апошняя жанчына дона Хуана» напісаны людзьмі, якія любяць і разумеюць жыццё.