Ольга Павлюченко — Страница 2

Першы нацыянальны мультыплікацыйны

У першым беларускім анімацыйным мюзікле “Зоркі сёмага неба”, прэм’ера якога была прымеркавана да Міжнароднага дня абароны дзяцей, Алена Турава выступіла не толькі ў якасці рэжысёра-пастаноўшчыка. У афішы пазначана: аўтары сцэнарыя – Генадзь Давыдзька і Алена Турава. А яшчэ член Саюза пісьменнікаў Беларусі стварыла лібрэта да кожнай з 45 партый шматлікіх герояў на музыку Леаніда Шырына. (З задавальненнем адзначу, што абое – выпускнікі філфака БДУ.)

Скарбы з беларускага куфра

На завяршаючы дзень XX Нацыянальнага фестывалю беларускай песні і паэзіі “Маладзечна-2021” супрацоўнікі і студэнты БДУКМ запланавалі не толькі вандроўку ў прыгожы ветлівы горад на канцэрт ансамбля “Песняры”. Найперш завіталі ў Вязынку да Купалы. І сімвалічна, што экскурсію супрацоўніца музею пачала с песні “Мая малітва” на словы паэта ў выкананні Уладзіміра Мулявіна, якая гучала з манітора наўпрост з адчыненага куфра, дзе нашы продкі захоўвалі самыя дарагія рэчы.

Хобі – вучыць і вучыцца

Настасся Русак працуе ў 11-й публічнай бібліятэцы г. Мінска параўнальна нядаўна, але на яе рахунку ўжо шмат цікавых праектаў: “Дамы і эпохі”, дзе калекцыйныя лялькі ўвасаблялі гераінь культавых твораў, якімі зачытваецца не адно пакаленне жанчын, квесты для юных чытачоў, пастаянна дзейнічае “Час беларускай мовы”. У 2021 годзе бібліятэка працягне прапанаваную Настассей праграму “Паліглот”. Год таму маладая бібліятэкар стварыла бясплатную групу для заняткаў англійскай мовай, а сёлета такіх груп ужо некалькі.

Выпрабаванні і легенды слыннага фотаклуба

Як журналіст сведчу, артыкул куды лягчэй уладкаваць на старонкі любой газеты, калі да яго далучаны фотаздымак. А паколькі ўласнага фотакарэспандэнта маеш з сабою не заўсёды, перш-наперш глядзіш, хто з аматараў злавіць кадр апынуўся з табой на мерапрыемстве, якое трапіла ў спіс тваіх прафесійных інтарэсаў. Дзякуй вялікі ўсім, чые фота ўпрыгожылі мае артыкулы. Слынныя імёны, дарэчы. Як жа прыемна было даведацца, што многія звязаны з фотаклубам “Мінск”.

“…кожны твой крок – Паэзія”

Калі ўбачыла прозвішча Вольгі Нікіценкі ў спісе лаўрэатаў Нацыянальнай прэміі ў намінацыі “Дэбют”, адчула вялікае задавальненне: з першай сустрэчы з сямнаццацігадовай паэтэсай на Міжнароднай кніжнай выстаўцы-кірмашы ў лютым гэтага года прыцягнулі яе радкі. Як чалавек асцярожны, папрасіла кніжку, бо рэдактарскае вока не прапусціць хібы, калі ёсць толькі радок на паперы і няма побач абаяльнай маладосці выканаўцы. Кніга аказалася вартай, дзякуй Богу, заўважылі гэта і тыя, хто вырашаў лёс намінантаў.

Дакрануўшыся да “Стужкі часу”

У Галерэі Міхаіла Савіцкага пачала працаваць выстаўка твораў скульптара Юрыя Анушкі.

Акварель не любит плохого настроения

Минчанам повезло – выставочное пространство расширяет свои границы и выходит к широкому кругу зрителей: в качестве приятного дополнения, например, к просмотру спектакля, фойе Республиканского театра белорусской драматургии приглашает в путешествие по миру акварелей Светланы Тупахиной. «Следуя за волшебством» – так назвала свою коллекцию художница.

Арт-вандроўкі па кніжных старонках і не толькі

Аматары кніжнага мастацтва з вялікім задавальненнем канстатуюць – з’явілася шмат цікавых выданняў на беларускіх палічках.

У 2019 годзе пра тое, каб чытач даведаўся пра слынных мастакоў Беларусі парупіліся ІВЦ Мінфіна, дзе ўбачыў свет зборнік інтэрв’ю Вольгі Паўлючэнкі з ілюстратарамі «Малюнак пад кніжнай вокладкай», выдавецтва «Беларусь» пачало новую серыю «Палац мастацтва» кнігай «Валерый Славук», а серыя «Мастацкай літаратуры» ЖЗЛБ пабагацела на выданне «Барыс Аракчэеў. Бэз малюецца на шчасце», укладальнікамі якой сталі Аксана Аракчэева і Алена Масла.

Млын нездарма чароўны!

Па-першае, у арэнду плошчы здадуць падчас “Чароўнага млына” далёка не кожнаму, а толькі тым, хто не раз заявіў пра сябе адметнасцю і творчымі поспехамі. Па-другое, папярэдзяць: “Работы не павінны паўтарацца”. Інакш навошта гледачу ісці глядзець. І таму кожная выстаўка – гэта захапленне бяскрайняй фантазіяй майстроў.

Льдинки из несостоявшейся зимы

Выставка работ из стекла Ольги Сазыкиной в интерьере кафе Национального художественного музея – словно реквием по так и не пришедшей в Минск зиме. Её «Послания» легки и прозрачны, а зашифровано в них очень близкое и сокровенное: золото тёплых слов, мурлыканье кота, струйка холодного воздуха, когда долгожданный гость распахивает двери дома…